Jezus Christus: De Weg naar Eenheid via de Liefde
Liefde van de creatie
De creatie van de spiegels voor zelfde rapport
Les 7
Ik ben de mens geworden Liefde Gods: JEZUS CHRISTUS! Jullie dienen deze Liefde, die ik in ieder van jullie ben, weer terug te vinden. Ben Ik niet in al Mijn Liefde om jullie heen geweest, niet alleen in de afgelopen veertien dagen, doch reeds altijd? Heb Ik jullie niet behoedzaam over alle wegen geleid, ongeacht waar ze lagen?
Zo leid Ik steeds weer broeders en zusters naar je toe, waaraan je je in Liefde kunt testen. Want weet: Diegenen van je naasten laten je op de Weg van Liefde vooruit komen, die je naar je beleven een ergernis zijn, want die broeders of zusters, die jij Liefde en uitsluitend Liefde tegemoet brengt, zijn voor jullie vrienden op jullie Weg naar de Vader.
Broeders en zusters: Mensen, waarover jullie struikelen, die je als zogenaamde vijanden beschouwt, zijn wegbereiders voor je naar het Licht. Ze tonen je, waar het bij je nog mankeert aan liefde, waar je nog niet hebt kunnen vergeven, zo, zoals Ik het aan het Kruis hangend deed. Ze laten jouw je spiegel zien, waar je in mag kijken en waarin je jezelf mag leren kennen. Heel vaak zal deze spiegel heel confronterend voor je zijn, maar ook dat is scholing, Mijn geliefden, want in deze confrontatie kun jij je eigen kleinere zwakheden inzien.
Beproef daarom steeds je gevoelens tegenover je medemensen en wees op je hoede, wanneer hoogmoedige gedachten je parten spelen, zoals: Wat ben ik blij, dat ik niet ben zoals die daar. Ik herinner je aan het gebed van de farizeeer en dat van de tollenaar. De tollenaar boog in deemoed, terwijl de farizeeer opsomde, wat hij aan goede daden allemaal had gedaan en hoe dankbaar hij was tegenover God, dat hij niet zo was als slechte tollenaar.
Mijn geliefden, de navolgingweg is niet gemakkelijk. De Weg, die Ik jullie ben voorgegaan heeft veel struikelblokken en Ik ben het, die jullie deze blokken op je weg legt. Slechts door deze struikelblokken kun je groeien, kun je jezelf volkomen maken en binnentreden in de alles verbindende-, deemoedige-, zich altijd wegschenkende Liefde.
Nu zouden jullie kunnen zeggen: Heer, ook jij hebt scherpe woorden gebruikt. Mogen wij dan ook niet scherpe bewoordingen gebruiken? Ik geef jullie hierover als antwoord: Ik was mens, zoals jullie, en heb vrijwillig schuld op me genomen, immers, was Ik zonder schuld geincarneerd, dan had de aarde Me niet kunnen vasthouden, niet kunnen dragen. Dan was Ik aan haar ontrukt. Ik nam vrijwillig negatieve eigenschappen op me om Mijn broeders en zusters in de Duisternis te laten zien, dat Ik, ondanks deze eigenschappen, naar het licht van de Liefde doordring. Mijn doel was om te vergeven in Liefde, zelfs Mijn folteraars. Mijn doel was de diepste deemoed voor al Mijn broeders en zusters. Dit doel heb ik bereikt.
Het was niet het doel van Mijn Vader, dat Ik deze smadelijke dood zou moeten sterven, doch het was de wil van Mijn broeders in de duisternis. Ze geloofden, dat Ik door de kracht, die Ik in me had, deze menselijke smaad niet zou doorstaan, een smaad, die jullie nauwelijks kunnen navoelen: Gegijzeld, bloedend, met doornenkroon en met het kruis op Mijn schouders, strompelde Ik door de gapende mensenmassa. Reeds daar zegende Ik. Ik zegende diegenen, die weenden, keek hen vol Liefde aan en Mijn gedachten richtten zich tot hen: A Ween niet, jullie getrouwen, maar draag vreugde in je harten. Ik toon hiermee, dat de Liefde alle haat overwint, die zich nu naar Mij samenbalt@ . De Liefde overwint en dat geldt ook voor jullie.
Wanneer jullie om je heen kijken in deze wereld, dan zien jullie symbolisch het dragen van het Kruis overal daar, waar oorlogen woeden, waar leed en nood heersen. Waar Mijn broeders cq zusters verhongeren, omkomen van dorst, daar wordt het Kruis van Liefde gedragen. Zelfs wanneer de getroffenen vertwijfelen, dan nog is het de doorbraak van de Liefde, want de lange nacht van de duisternis komt ten einde. Een heftig onweer, symbolisch gesproken, zal zich nog samenballen over deze Aarde, en het gedonder zal van het ene uiteinde tot het andere uiteinde van de aarde te horen zijn, ja, de aarde beeft, want ze heeft teveel leed en haat gezien. De Aarde, die jullie draagt, wil zich hiervan bevrijden en het Licht tegemoet ijlen. Immers ook zij, moeder Aarde, leeft en draagt het Kruis, dat de mens al veel te lang onder zware druk over haar heen spande.
Jullie opgave is het, om dit Kruis van onmetelijk leed mede om te vormen in het teken van de overwinning van de kosmische Liefde. Ieder van jullie kan met al zijn kracht meehelpen om dit Kruis van Liefde mee te helpen oprichten als teken van Licht en Liefde. Een teken, dat Hemel en Aarde met elkaar verbindt, opdat het weer worde, zoals het eens was: Een Eenheid in God, de hemelse Vader en Schepper, waaruit jullie allen zijn voortgekomen. De scheiding ziet alleen de mens. De Vader kent geen scheiding en ook Ik, de Liefde van de Vader, Jezus Christus niet.
Zo blikt boven de smart en de pijn uit en ziet hierin de wending terug naar het Licht! Als de Aarde onder jullie voeten siddert, begrijpt dit dan en zendt haar liefde toe. Wie zelf in de liefde leeft, die zal geen leed geschieden, want de aarde buigt zich voor hen, die in de liefde leven. Tevens zal diegene, die in de liefde leeft, in het uur van nood alle kracht ontvangen om anderen te helpen en anderen bij te staan, die nog aan het aardse vastzitten en niet willen loslaten. Besef echter, dat dit niet via woorden plaats vindt, maar veeleer door jullie daden van liefde, door jullie gedachten van zegenen, van begrip.
Wanneer iemand zijn oorsprong zoekt, die ernaar verlangt, dan besef, dat daarin het verlangen van de ziel te voorschijn komt naar haar eeuwige thuisbasis, die ze eens verloor. De mens duidt het verlangen van zijn ziel verkeerd, en hij verlangt naar iets, dat allang verleden tijd is. Zou deze mens de bodem van deze -vermeende- thuisregio weer betreden, dan zou hij merken, dat deze hem vreemd is, en een koude rilling zou door zijn hart gaan. Tracht, net als in dit voorbeeld, de medemensen te verstaan. Bovenal, blikt achter deze mens in zijn ziel binnen en je zult het verlangen ontdekken, dat in deze mens leeft, verborgen in de ziel.
Ontsluit aldus je medemensen in absolute-, deemoedige liefde, en dan kunnen jullie, van binnenuit, allen zo aannemen, zoals ze zich in het menselijke tonen. Jullie groeien boven je menselijke uit, want het is niet meer de mens, die handelt, doch de lichtvolle Geest door de mens, met andere woorden: Ik door jullie. Wanneer jullie zo handelen, Mijn geliefden, dan zal jullie tegenover zwijgen. Misschien ontstaat nog een korte opstand tegen het licht van de liefde, omdat de pijl midden in het hart trof. Daarna volgt het zwijgen en een innerlijke ontreddering, wanneer de mens zoveel liefde tegemoet gebracht wordt, zo, zoals jullie het nu en altijd dienen te doen.
Ik weet, dat deze weg van de liefde niet eenvoudig voor jullie is, dat hij voor jullie steeds opnieuw een wedsteen is en wordt, doch nogmaals zeg Ik jullie; Ik ben deze weg vooruit gegaan. Aan het einde staat niet de dood, doch staat het Leven, de Opstanding, aan het einde wil Ik in jullie zijn opgestaan! Jullie zijn werktuigen van de Liefde, en gaan jullie weg als zodanig midden door dit gedonder en geraas, midden door deze laatste korte tijd van een lange donkere nacht. De morgen gloort reeds, spoedig stijgt de zon weer op aan de horizon en deze Zon ben Ik in Mijn wederkomst en het Morgenrood is Mijn geest, die nu over de aarde gaat en die overal talrijke werktuigen opwekt, opdat ze kond doen van Mijn Liefde en Mijn komen aankondigen.
Als wekroep ga Ik in Mijn Geest over de aarde. Ontwaakt uit de slaap van deze wereld! Bevrijdt je van de kettingen van de Materie en wendt je naar binnen naar het Licht, dat in ieder van jullie is, wend je naar Mij, de eenheid met God! Dat betekent niet, dat je hier in het aardse alles maar laat liggen. Nee, daar waar jij je nu bevindt en een taak hebt, vervul deze taak met Mij vanuit Liefde! Dat wat Ik jullie heb geschonken, gebruik het in vrede, deel het met je naaste, maar blijf er niet aan hangen. Zo is het ook met hen, die vader, moeder, of broer resp. zuster, partner, kinderen, van je zijn. Laat hen vrij van binnen! Ieder is een kind Gods en ieder van hen gaat de weg naar God. Het moet hem gaan, ook al ziet het voor jullie niet zo uit, ieder kind gaat via eigen ervaring, via zijn eigen karma de weg terug naar God, zoals het deze eens maakte naar de aardse diepte.
In het uiterlijk mogen jullie je vader en moeder en je kinderen lief hebben, je vrienden, bekenden, maar klem je niet vast aan mensen. Laat hen vrij, want in de verte van de oneindigheid zijn er velen, waarmee jullie al eens samen hebben gewandeld en allen zijn deze je broers en zusters. Echter er is een ziel, die bijzonder bij je hoort en dat is je duaalziel, je tweelingziel. Met haar ben je Een, samen een vlam voor Gods Troon, maar op aarde wonend in gescheiden lichamen. Via deze ene-ziel zullen jullie door de liefde de weg naar de oerschepping hervinden. Wanneer je hier op aarde de scheiding overwonnen hebt, dan overwin je ook de scheiding van de tweelingziel, waar je een mee bent (en eigenlijk altijd was en ook altijd zult blijven), want de scheiding is slechts schijnbaar. De liefde voert je naar een bewuste hereniging met je tweelingziel.
Ook deze ziel, die bij je hoort, legt haar hele Liefde neer bij de Al-ene, bij God. In de reine hemelen is het niet zo als hier op aarde, dat men door de liefde voor zijn/haar partner God vergeet, o nee, slechts Een hoort Alle liefde!
De tweelingziel is een met je, ze kan slechts in het fysieke van je gescheiden zijn, in het geestelijke is het Een liefde, die samen als vlam opstijgt tot God. Daarom groei in de liefde door de opgaven, die Ik jullie schenk. Overwin de scheiding en besef, dat de een de ander dient, dat jullie zonder de mineraalwereld niet kunnen leven en al helemaal niet zonder het plantenrijk. Besef, dat jullie, samen met het plantenrijk, een symbiose vormen! De planten schenken zich aan jullie als voedsel. Ze zijn tevens de energiedragers, die het zonlicht in voedsel omzetten en jullie tegelijk zuurstof geven om te ademen en jullie afvalstoffen opnemen, ja, ze zijn nog tot veel meer in staat...
Wanneer jullie dieper ingaan in het geestelijke rijk van de planten, in haar werken en wezen, dan staan jullie vol eerbied voor deze wonderlijke schepping. Een schepping, die in haar veelvoud en schoonheid, in haar dienstbaarheid aan de mensen zo onbeschrijfelijk indrukwekkend is, dat je je waarlijk alleen in deemoed daartoe kunt wenden. Alles, wat de mens op zich laadt, door negatief denken en handelen, kunnen de planten genezen, wanneer jij, de mens, terugkeert naar de Liefde.Voor iedere ziekte heeft God voor Zijn kinderen op deze aarde als hulp voor Zijn kinderen doen groeien. Want Hij, de Al-ene, weet, hoe zwaar de weg door de duisternis is. Hij weet, hoe vaak Zijn kinderen bij het uitproberen van de vrije wil vallen en daardoor ziekten aantrekken. Daarom schonk Hij, in Zijn genade en barmhartigheid, Zijn mensenkinderen een veelvoud aan geneeskundige planten. Het is Zijn barmhartige hand, die zich vol mildheid over jullie uitspreidt en leed van jullie weg wil nemen. Wat doet de mens? Hij schreeuwt het al jammerend uit en klaagt God aan: “God is de schuld van alles...!”
Hoe vaak stijgen vanaf de aarde zulke gedachten naar God. God schonk aan Zijn kinderen een bloeiende planeet, waarop voor iedereen genoeg voedsel groeit, ja in overdadige wijze. Wat doet de mens? Hoe dankt hij voor deze geschenken?
Vandaar Mijn verzoek aan jullie: Bezin je in de komende veertien dagen, zo, zoals het besproken is, in het plantenrijk. Neem van jullie planten thuis er een, die je bijzonder na aan het hart ligt en schenkt aan deze al je opmerkzaamheid in de eerste week!
In de tweede week draag je dan de liefde over naar Alle planten in je omgeving en ga na wat je innerlijke beleving is. De een of andere zal het lukken om de scheiding te overwinnen tussen de planten en zichzelf. Het makkelijkste kan dit via je lievelingsplant. Zij is leven en jullie ook leven. Leven is stromende kracht en deze krachten wisselen uit met elkaar. Je gaat deze kracht bemerken, als jij je vol liefde inleeft in deze plant.
Ieder van jullie heeft wel eens in zich de uitstralende kracht van een bos in zich mogen bemerken, de rust, welke van dit bus uitgaat. Vaak lijkt het wel zo het zijn, alsof alle zorgen van ons door de bomen worden opgenomen en omgevormd. Bezwaard gaan jullie in bos binnen met een zware tred, en naarmate je verder schrijdt tussen de bomen, des te lichter wordt het rond je hart. Probeer het ook eens als de zon je naar buiten lokt en jullie een verlangen bespeurt om de enge muren te verlaten in de beginnende voorjaarssfeer. Zo je wilt, neemt ook dit als opgave, in het bijzonder dan, als je treurig bent. Ga dan naar buiten en maak een boswandeling.
Wat Ik jullie nu als aanleiding schenk, is slechts het begin op de weg naar Eenheid met de schepping. Je dient daarbij je kleine vriend, de steen, niet te vergeten, doch ook hier steeds weer proberen om de verbinding met het mineraalrijk te maken of te verdiepen, tot het je lukt, want waarlijk: Liefde is Eenheid en Eenheid is Liefde! Daar wil Ik jullie heen leiden. Ga zo in de komende dagen om, niet met de treurigheid van deze wereld, die zich buigt voor Mijn fysieke dood, nee, de dood is het meest onbelangrijke op Mijn weg.
Het Leven, de Opstanding, de overwinning op de dood is wat Ik jullie gebracht heb. Zo mogen ook jullie de overwinning halen op de dood, tot leven ontwaken en in de vreugde van de Opstanding verder wandelen.
In de Naam van de Vader zegen Ik jullie, zoals ook allen, die de weg naar het Licht, terug naar de Vader, zijn begonnen.
AMEN
| Voorwoord | ||||||
| 1234567 | ||||||
| 891011121314 | ||||||
| 15161718192021 | ||||||
| 22232425262728 | ||||||
| 29303132333435 | ||||||
| 36373839404142 | ||||||
| 43444546474849 | ||||||
| 50515253545556 | ||||||
| 57585960616263 | ||||||
| 64656667686970 | ||||||
